کعبه دل
سخن می گفت با خود کعبه، زینسان / گه احرام، روز عید قربان / عروس پرده بزم وصالم / که من، مر آت نور ذوالجلالم / خداوندم عزیز و نامور داشت / مرا دست خلیل الله بر افراشت / مکانی همچو من،فرخنده و پاک / نباشد هیج اندر خطه خاک / چو ملک من،سرای ایمنی نیست / چو بزم من، بساط روشنی نیست / بسی قربانیان خاص داریم / بسی سرگشته اخلاص داریم / بنای شوق را، بنیاد از ماست / اساس کشور ارشاد، از ماست / خداوند جهان را خانه، ماییم / چراغ این همه پروانه، ماییم / حقیقت را کتاب و دفتر، این جاست / پرستشگاه ماه و اختر، این جا است / بسی گردن فرازان، سر نهادند / در این جا. بس شهان افسر نهادند / بسی گنجینه، در پا ریختندم / بسی گوهر، ز بام آویختندم / به معنی، حامی افتادگانیم / به صورت، قبله آزادگانیم / سخن گویان معنی، معنی بی زبانند / در این جا، عرشیان تسبیح خوانند / پر روح الامین. فرش ره ماست / بلندی را، کمال از درگه ماست / کسی را دست بر کس تاختن نیست / در این جا، رخصت تیغ آختن نیست / شکار آسوده است و طایر آزاد / نه دام است اندرین جانب، نه صیاد / خوش آن معمار، کاین طرح نکو ریخت / خوش آن استاد، کاین آب و گل آمیخت/ به گردون بلندم، برتریهاست / مرا. زین حال،بس نام آوریهاست
*****
ز نیکان، خود پسندیدن نه نیکوست / بدو خندید دل آهسته، کای دوست / گه گویی فارغی از کعبه دل/ چنان رانی سخن، زین توده گل / مبارک کعبه ای مانند دل نیست / تو را چیزی برون از آب و گل نیست /مرا بفراشت دست حی داور / تو را گر ساخت ابراهیم آذر / مرا آرامگاه از سینه دادند / تو را گر گوهر و گنجینه دادند / مرا بازست در. هر گاه و بی گاه / تو را در عیدها بوسند درگاه / مرا معمار هستی، کرد آباد / تو را گر بنده ای بنهاد بنیاد / مرا هم هست تدبیری و رایی / تو را گر مروه ای هست و صفایی / وگر هست، انعکاس چهره اوست/ در این جا نیست شمقی جز رخ دوست / مرا یارند عشق و حسرت و آه / تو را گر دوست دارند اختر و ماه/ مرا با عقل و جان، همسایه کردند / تو را گر غرق در پیرایه کردند / به معنی، خانه خاص خداییم / به ظاهر، ملک تن را پادشاهیم / جز این یک نقش، هر نقشی مجازی است / در این جا رمز، رمز عشق بازی است / به خون آلوده. پیکانهاست مارا / در این کرداب، قربانهاست ما را / کجا ز آلودگیها باک دارد / کسی کاو کعبه دل پاک دارد / خوش آن مرغی، کازین شاخ آشیان کرد / خوش آن کو جامه از دیبای جان کرد / کند درسجده گاه دل،نمازی / خوش آنکس کز سرصدق و نیازی / کسی بر مهتران، پروین، مهی داشت / که دل چون کعبه، ز آلایش تهی داشت
شاعر: پروین اعتصامی
ماه شعبان ماه رسول خدا بر امت او مبارک باد