ترنم زندگی

یکی مرد عرب اما بیابانگرد و صحرائی / قدم بگذاشت در " ام القری " وین شعر را برخواند: / " که ای یاران مگر دیشب بخواب مرگ پیوستید؟ / چه کس دید از شما آن روشنان آسمانی را؟ / که دید از " مکیان ‌" آن ماهتاب پرنیانی را؟ / زمین و آسمان " مکه " دیشب نورباران بود / هوا ‎آغشته به عطر شفا بخش بهاران بود / بیابان بود و تنهایی و من دیدم  / که از هر سو ستاره در زمین ما فرود آمد/ به چشم خویش دیدم ماه را از جای خود کندند / ز هر سو در بیابان عطر مشگ و بوی عود آمد. / بیابان بود و من، اما چه مهتاب دلارائی! / بیابان بود و من، اما چه اخترهای زیبائی! / بیابان، رازها دارد / ولی در شهر، آن اسرار، پیدا نیست / بیابان، نقش ها دارد که در شهر آشکارا نیست / کجا بودید ای یاران؟! / که دیشب آسمانیها زمین " مکه " را کردند گلباران / ولی گل نه، ستاره بود جای گل / زمین و آسمان " مکه " دیشب نورباران بود / هوا آغشته با عطر شفابخش بهاران بود."

*****

به شعر آن عرب، مردم همه حالی عجب دیدند / به آهنگ عرب این شعر را خواندند و رقصیدند: / که ای یاران مگر دیشب به خواب مرگ پیوستید؟ / چه کس دید از شما آن روشنان آسمانی را؟ / که دید از " مکیان " آن ماهتاب پرنیانی را؟ / بیابان بود و تنهایی و من دیدم - / که از هر سو ستاره در زمین ما فرود آمد / به چشم خویش دیدم ماه  را از جای خود کندند - / زهر سو در بیابان عطر مشگ و بوی عود آمد / بیابان بود و من، اما چه مهتاب دلارائی! / بیابان بود ومن، اما چه اخترهای زیبائی! / بیابان رازها دارد / ولی در شهر، آن اسرار، پیدا نیست / بیابان، نقش ها دارد که در شهر آشکارا نیست / کجا بودید ای یاران؟!که دیشب آسمانیها زمین " مکه " را کردند گلباران / ولی گل نه، ستاره بود جای گل / زمین و آسمان " مکه " دیشب نورباران بود / هوا آغشته با عطر شفابخش بهاران بود

*****

روانت شادمان بادا! / کجایی ای عرب ای ساربان پیر صحرایی؟! / کجایی ای بیابانگرد روشن رای بطحایی؟! / که اینک بر فراز چرخ، یابی نام " احمد " را / و در هر موج بینی اوج گلبانگ " محمد " را / " محمد " زنده و جاوید خواهد ماند / " محمد " تا ابد تابنده چون خورشید خواهد ماند / جهانی نیک می داند - / که نامی همچو نام پاک " پیغمبر " موید نیست / و مردی زیر این آسمان همتای " احمد " نیست / زمین ویرانه باد و سرنگون باد‌ آسمان پیر / اگر بینیم روزی در جهان نام " محمد " نیست.